- intonować
- entonner
Słownik Polsko-Francuski . Jerzy Kazojć. 2008.
intonować
Regardez d'autres dictionnaires:
intonować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, intonowaćnuję, intonowaćnuje, intonowaćany {{/stl 8}}– zaintonować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} poddawać właściwy ton w zbiorowym śpiewie; rozpoczynać pojedynczo śpiew zbiorowy : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
intonować — ndk IV, intonowaćnuję, intonowaćnujesz, intonowaćnuj, intonowaćował, intonowaćowany 1. «w śpiewie zbiorowym: rozpoczynać śpiew, poddawać właściwy ton» Intonować pieśń, hymn. 2. «mówić, wymawiać, odpowiednio akcentując, modulując głos» ‹z łac.› … Słownik języka polskiego
intonowanie — n I rzecz. od intonować … Słownik języka polskiego
pieśń — ż V, DCWMs. pieśńśni; lm MD. pieśńśni 1. «krótki utwór wokalny do tekstu poetyckiego, przeznaczony do wykonania solowego lub zespołowego (chóralnego), zwykle z akompaniamentem» Smutne, tęskne, rzewne, wesołe pieśni. Pieśń narodowa, ludowa. Pieśń… … Słownik języka polskiego
zaintonować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}intonować I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
